Hμέρα εικοστή πρώτη

Hμέρα εικοστή

Το φθινόπωρο έκανε αισθητή την παρουσία του τις τελευταίες τρεις ημέρες. Οι σταγόνες της βροχής ανακούφισαν το στεγνό χώμα και τώρα τα πρώτα χορταράκια σιγά σιγά αρχίζουν να ξεπροβάλλουν μέσα από τη γη. Οι δουλειές που έπρεπε να γίνουν ήταν αρκετές και μπορώ να ομολογήσω πως προλάβαμε την ίστατη στιγμή να μαζέψουμε τα τελευταία σταφύλια από τα αμπέλια.  Δώσαμε αρκετά σε συγγενείς και γείτονες αλλά ήταν τόσο μεγάλη η ποσότητα που αναγκαστικά τα υπόλοιπα έγιναν μούστος.Οι μουσταλευριές είχαν την τιμητική τους, τόσο η κλασσική όσο και η ωμοφαγική με σπόρους chia.

Οσο οι εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομικής κρίσης μας αγγίζουν, άλλο τόσο μας αγγίζει και η γή που απλόχερα μας δίνεται για να αισθανθούμε λίγη από την κρυμμένη της γοητεία, που μεταφράζεται σε μπόλικο σκάψιμο και περιποίηση των φυτών που φιλοξενεί. Ολα εδώ έχουν την αξία τους και δεν υπάρχει κανένα χρηματιστηριο στον κόσμο να αποτιμήσει την άμεση και καθημερινή επαφή με την ίδια τη φύση. Είναι ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο που πραγματικά μας αφήνει κατάπληκτους για το γεγονός πως μπορούσαμε να ζούμε τόσο καιρό, χωρίς την ευεργετική αυτή καθημερινή επαφή με τα δημιουργήματα, τα παιχνιδίσματα αλλα και τις "τσαχπινιές" της φύσης. 

Αφού λοιπόν, συλλέξαμε και τους πρώτους καρπούς της ροδιάς (που κλαδεύτηκε ελαφρώς) , ταυτόχρονα μαζέψαμε και συγκεντρώσαμε όσα από τα ξερά σύκα είχαν απομείνει κάτω από τα δέντρα. Αυτά προορίζονται για την παρασκευή νοστιμότατων παστελιών με ξηρούς καρπούς, για το χειμώνα.

Τα σύκα είναι μια από τις πιο πλήρεις τροφές και τα παστέλια που φτιάχνουμε με αυτά , ειδικά όσα έχουν κατι περίεργα μυρωδικά της ανατολής, σε πάνε σε γευστικούς παραδείσους, για να μην αναφερθούμε στην ενέργεια που μας δίνουν τα συστατικά τους.

Ετσι πέρασαν οι μέρες και ήρθαν τα πρωτοβρόχια. Και πάλι καταφέραμε να σπέιρουμε μια ποσότητα σπόρων από ψυχανθή στο περιβολάκι του παλιού σπιτιού στο χωριό, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και τώρα αναμένουμε τη βλάστηση.

Η σπορά έγινε με τη μέθοδο φυσικής καλλιέργειας με μικρούς σβώλους από αργιλόχωμα που κοσκινήστηκε και ανακατεύτηκε με τους σπόρους. Ηταν φυσικά η πρωτη φορά που δοκιμάζουμε αυτόν τον τρόπο σποράς σε δική μας καλλιέργεια. Θα έχει σίγουρα πολύ ενδιαφέρον το αποτέλεσμα και θα αναμένουμε με αγωνία. Παράλληλα ετοιμάζουμε και τη σπορά στον υπό διαμόρφωση κήπο δίπλα στο σπίτι μας. Εδώ θα δοκιμάσουμε μια διαφορετική μεθοδο φύτευσης που μάθαμε από τη φιλοσοφία της διαρκούς καλλιέργειας (Permaculture). Οτι προκύψει θα καταγραφεί με τα στοιχεία του για μελλοντική αναφορά. Κλείνουμε τη σύντομη αυτή παρουσίαση των δραστηριοτήτων μας,  με δυό φωτογραφίες από την αναβασή μας στη θέση του τοπικού παλαιόκαστρου, που έχει να επιδείξει τώρα πια, μόνο τα ερειπιά του.

Hμέρα δέκατη ένατη

Η μερα θυμιζει φθινοπωρο...αρκετα δυνατος ανεμος αλλα πολυ λιγη βροχη. Στο δρομο για το σχολειο ειδαμε το ουρανιο τοξο που μολις ειχε εμφανιστει και δεν χασαμε την ευκαιρια να το καταγραψουμε.




Σημερα ηταν η μερα του τρυγου. Τα σταφυλια ειναι πεντανοστιμα αλλα ηταν τοσα πολλα που αναγκαστηκαμε να τα κανουμε μουστο και κατεληξαν σε μουσταλευρια (οχι οτι δεν μας αρεσει κι ετσι).

Το παλιο σπιτι του παππου στο χωριο ειναι παραμελημενο εδω και χρονια. Εχει μεινει μοναχο του να παλευσει με τις βροχες και τους ανεμους. Ενα μερος του εχει γκρεμιστει. Το αλλο μισο στεκει λαβωμενο και περιμενει το μοιραιο...
Δυστυχως δεν εχω δυνατοτητα να το σωσω κι ειναι λυπηρο, αν σκεφτουμε οτι χτιστηκε το 1870. Το γεγονος οτι εμεινε ακατοικητο για χρονια δεν ειναι επαρκης δικαιολογια για την καταληξη του. Σκεφτομαι πως ετσι δειχνουμε ποσο λιγο σεβασμο τρεφουμε για ενα κτισμα του παρελθοντος, που μας διδασκει ακομα και σημερα , μεσω των απλων υλικων με τα οποια χτιστηκε, ποσο πιο φιλικα προς τον ανθρωπο ηταν τα οικήματα πριν την επελαση του τσιμεντου...Και μονο γιαυτο το λογο θα άξιζε να διατηρηθει, αλλα δεν υπαρχει βουληση απο τους αμεσα ενδιαφερομενους...

Προσπαθησα σημερα να αρχισω την επιδιορθωση του εξωτερικου πετρινου μαντροτοιχου που εχει διαλυθει σε καποια σημεια του. Μαζεψα οσες περισσοτερες σκορπισμενες πετρες γινοταν για να γινει η επανατοποθετηση τους στο τοιχειο. Δεν εχω ακομα καταληξει με ποιο τροπο θα τις κολλησω. Εχει αρκετη δουλιτσα παντως...

Η ροδια στον κηπο του παλιου σπιτιου χρειαζοταν λιγο κλαδεμα, που εγινε σημερα και παραλληλα καθαριστηκε λιγο η περιμετρικη περιοχη του σπιτιου, απο καθε λογης σκουπιδιων και μπαζων...Ακομα ειναι η αρχη βεβαια μεχρι να ξαναγινει επισκεψιμος , τουλαχιστον ο κηπος του.

Ημέρα δέκατη όγδοη

Το φθινοπωρο τυπικα έχει κανει το ντεμπούτο του για το 2011 με μια "ξεγυρισμένη" μπόρα που πότισε το χώμα και δρόσισε και τις πέτρες...μονο που εμεις απουσιάζαμε από την πανηγυρική του αυτή εμφάνιση! μετα απο δυο μήνες πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας επίσκεψη στα "πατρια" εδάφη της Αττικής και αγναντέψαμε το φαληρικο κόλπο μαζί με άλλα κόλπα γύρω απο το μουσείο Μπενάκη.

Εκεί απολαύσαμε την έκθεση ζωγραφικής του Μανώλη Χάρου με θέμα τους μύθους του Αισώπου σε μια πολυτιμη εικαστικη συνάντηση για τα παιδια, οπου η κόρη μας πέρασε πολύ όμορφα και δημιουργικα. Η αλήθεια ειναι πως τετοιου ειδους εκδηλωσεις άπουσιαζουν απο την περιοχή μας και οχι μόνο όσες απευθυνονται στα παιδια αλλά και για ενηλικους. Ετσι γίνεται αναγκαστική η φυγή προς το  "κλεινον άστυ" για να παρουμε την απαραίτητη δόση μας ΚΚ (κουλτουρας, καυσαερίου). Το ζήτημα είναι πως θα καταφερουμε να φερουμε το πρωτο Κ στην περιοχή μας. Ανεξαρτητα απο οτι συμβαινει παντως το θεμα πολιτισμος στην επαρχια επαφιεται σε ελαχιστες μειοψηφιες που προτεινουν και πολυ λιγους που ακολουθουν. Οποτε το εργο μας ειναι εξαιρετικα δυσκολο αλλα οχι και ακατορθωτο...Το μελλον προβλεπεται παντως συναρπαστικο γιατι ειναι πραγματικη προκληση να καταφερεις να προσελκυσεις ανθρωπους ολων των ηλικιων σε πολιτιστικες δρασεις.

Οσο διαστημα ομως λειπαμε, η σκηνή μας στην παραλια ήταν και ειναι ακομα στημενη, αναμενοντας ισως καποιους τολμηρους επισκεπτες του φθινοπωρου για όψιμες χαλαρες διακοπες...(το ποδήλατο δανείζεται).
Ετσι κι αλλιως το φρη καμπινγκ είναι ενα ολοκληρο κίνημα και χρειαζεται κατασκηνωτες που σεβονται το χωρο και δεν συνωστιζονται ολοι μαζι σαν τα προβατα στα μεσα του Αυγουστου. Υπαρχουν εναλλακτικες και μια απο αυτες εχουμε την τυχη να βρισκεται σχεδον διπλα στο σπιτι μας. Διακοπες για λιγους και εκλεκτους!


Το φαινόμενο της εποχης αποτελούν τα λευκά κρινάκια Pancratium maritimum (τα μοναδικά άνθη που έχουν τη χάρη να φυτρώνουν μέσα στην άμμο) και ομορφαίνουν την έτσι κι αλλιώς πανέμορφη ακρογιαλιά της περιοχής μας.

Και για φινάλε της ημέρας, κερνάμε πεντανόστιμα φρέσκα λαχταριστά και γλυκά σύκα, κατευθείαν απο το δέντρο που μεγαλώνει δίπλα στην ακρογιαλια...

Ολα αυτα τα "συναρπαστικά" συμβαινουν γύρω μας. Αναμείνατε για νεώτερα σύντομα, εκτος αν αποφασισετε να μας επισκεφτειτε για να πάρετε τη "δοση" σας από ΗΚ (ηρεμία, καλοπεραση)...

Hμέρα δέκατη έβδομη

Εχει περάσει σχεδον εναμιση μηνας απο την ημερα που εγκατασταθηκαμε στο νεο μας σπιτικο, αλλα ουτε μια μερα δεν περασε χωρις να κανουμε κατι για να βελτιωσουμε τις συνθηκες του αμεσου περιβαλλοντος μας, του χωρου δλδ που μας θα μας φιλοξενει για χρονια... Ετσι παρα τα διαλειμματα για χαλαρωση στην παραλια με τους φιλους μας, που μας επισκεφτηκαν απο μακρυα,

καταφεραμε τελικα να ψιλοφτιαξουμε το χωρο της κουζινας του σπιτιου με την τοποθετηση καποιων απαραιτητων επιπλων. Ετσι σε λιγο καιρο αναμενεται οτι θα αναλαβει δραση η "σεφ" της οικογενειας και θα μας χαρισει τα γευστικοτητα γλυκισματα και σνακ που εχουμε επιθυμησει. Και γνωριζω πως υπαρχει και το κοινο των φαν που αναμενουν επαναδραστηριοποιηση της.

Το φθινοπωρο μπηκε και επισημα σημερα, χωρις ομως κατι να θυμιζει την αλλαγη αυτη. Η θαλασσα ειναι το ιδιο ελκυστικη οπως στις αρχες Αυγουστου, ισως μονο η γρηγοροτερη ελευση της νυχτας ειναι το μονο στοιχειο που εχει αλλαξει. Ο κοσμος πηγαινοερχεται ακομα στις παραλιες και τα εστιατορια ειναι σχεδον γεματα καθε βραδυ.

Εχουμε αρκετες ιδεες για να κανουμε τον χειμωνα που ερχεται πιο ανεκτο εδω στην εξοχη και ελπιζουμε να βρουμε συμπαραστατες για να τις υλοποιησουμε. Ηδη υπαρχει αρκετο ενδιαφερον και αναμενουμε να αυξηθει.

Hμέρα δέκατη έκτη

 

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!! 

Ημέρα δέκατη πέμπτη

Δεκαπενταυγουστος για πρωτη φορα στο σπιτι μας, που ολως τυχαιως βρισκεται σε τοπο διακοπων! μαλλον καποιος τον επελεξε τελικα αυτον τον τοπο για να γινει σπιτι μας και ετσι το αντιλαμβανομαστε κι εμεις. Αφου μπλεξαμε με τις δράσεις διαδοσης του ποδηλατου στην περιοχη μας, συμμετειχαμε και στην διαμορφωση του προγραμματος προβολων του θερινου σινεμα που εχει δημιουργησει ο πολυ δραστηριος τοπικός πολιτιστικός συλλογος. Η χθεσινή βραδυα πέρασε υπέροχα για εμας και τους μκρους μας φιλους που ηρθαν στο αυτοσχεδιο υπαιθριο σινεμα , διπλα στο κυμα, για να παρακολουθησουν ενα κινηματογραφικο προγραμμα παιδικων ταινιων. Το καταχαρηκαν , οπως κι εμεις!

Εδώ είμαστε για διακοπές διαρκείας!

Ημέρα δέκατη τέταρτη

Μετα απο λιγες στιγμες "διακοπών'' (από τι άραγε;) , αποφασισαμε να κανουμε καμια δουλιτσα γιατι το νεο μας σπιτικο χρειαζεται πολυ συμμαζεμα.Ομως περα απο ενα ντουλαπι που καταφεραμε να ανεβασουμε στον τοιχο της κουζινας για να αποσυμφορησουμε το τραπεζι απο τα ποτηρια, δεν καναμε τιποτε αλλο. Απεναντιας ασχοληθηκαμε με παραλληλες δραστηριοτητες, οπως την προετοιμασια του χωρου εξωτερικα του σπιτιου που θα στεγασει προσωρινα τις δραστηριοτητες της δανειστικής ποδηλατολέσχης "Ποδηλατοπαρεα" στην οποια συμμετεχουμε με περισσο οιστρο...αλλα και καλλιτεχνικης φυσεως ασχολιες όπως τη διακοσμητικη ζωγραφικη στα επιπλα του σπιτιου...Και μετα από ολα αυτα καναμε και βολτα με τα νεα μας ποδηλατακια!

Καπως ετσι κυκλοφορουμε στη γειτονιά μας που σε λιγο καιρο αναμένεται να κατακλυστει από τρίκυκλα (αφου το εχει ο γειτονας , δε θα παρω κι εγω ένα;)

Hμέρα δέκατη τρίτη

Αργήσαμε λιγο να δωσουμε στίγμα λογω πολλαπλών δραστηριοτήτων αλλά το καλοκαίρι είναι στο φόρτε του και η φωνή της Μέλινας Ασλανίδου μας κρατά αποψε συντροφιά ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι του σπιτιού μας!

Hμέρα δωδέκατη

Ιδού και η θέα από το μπαλκόνι της νέας μας κατοικίας

Hμέρα ενδέκατη

Μετα απο  διαμονη στο "κλεινον αστυ", για να περιμαζεψουμε οτι απέμεινε στο παλιο μας διαμερισμα, που τωρα πια κενό και εγκατελελειμενο αναμενει τους νεους του ενοικους, ξαναβρεθηκαμε στο οικείο περιβάλλον της νεας μας "φωλιας".


Και το ονομαζουμε οικειο οχι τυχαια...ειπαμε οτι επι-στρεφουμε εκει οπου νιωθουμε τη θαλπωρη ή την αισθηση πληροτητας που ειχαμε απωλεσει...και αυτο φαινεται οτι ειναι αμοιβαιο καθως το περιβαλλον της νεας μας κατοικιας παρα την ανακατωσουρα της μετακομισης, παραμενει ελκυστικο και αναζωογονητικο... Και πως να γινει αντιθετα, οταν σε 1 λεπτο με το ποδηλατο, βρισκομαστε σε μια υπεροχη αμμουδια ενος μικρου κολπισκου που μας περιμενει να βουτηξουμε στα κρυσταλλινα νερα του!

κατα τα άλλα, συνεχιζουμε την οργανωση του νεου νοικοκυριου, με διευθετηση των προσωπικων αλλα και των οικειακων ειδων ενω παραλληλα ετοιμαζουμε τα επομενα βηματα για να αρχισουμε να βαζουμε κανενα "φασουλι στο σακουλι", που έχει σχεδον αδειάσει, λογω των εξοδων της μετακομισης και των ταξιδιων...

Ημέρα δέκατη

Το πρωτο πρωινο στο νεο μας σπιτι. ακομα βεβαια δεν μπορουμε να το χαρακτηρισουμε οικια καθως θελει λιγη εργασια για να γινει, ειδικα με τοσα κουτια που αραζουν στο μπαλκονι μας. Οι φιλοι μας ηρθαν για να μας καλωσορισουν και τους ευχαριστουμε.

To σπιτι που αφήσαμε.....

και το σπιτι που μας υποδεχθηκε!

και η δουλεια που μας περιμενει...οπως και η θαλασσα!