Μετα απο διαμονη στο "κλεινον αστυ", για να περιμαζεψουμε οτι απέμεινε στο παλιο μας διαμερισμα, που τωρα πια κενό και εγκατελελειμενο αναμενει τους νεους του ενοικους, ξαναβρεθηκαμε στο οικείο περιβάλλον της νεας μας "φωλιας".
Και το ονομαζουμε οικειο οχι τυχαια...ειπαμε οτι επι-στρεφουμε εκει οπου νιωθουμε τη θαλπωρη ή την αισθηση πληροτητας που ειχαμε απωλεσει...και αυτο φαινεται οτι ειναι αμοιβαιο καθως το περιβαλλον της νεας μας κατοικιας παρα την ανακατωσουρα της μετακομισης, παραμενει ελκυστικο και αναζωογονητικο... Και πως να γινει αντιθετα, οταν σε 1 λεπτο με το ποδηλατο, βρισκομαστε σε μια υπεροχη αμμουδια ενος μικρου κολπισκου που μας περιμενει να βουτηξουμε στα κρυσταλλινα νερα του!
κατα τα άλλα, συνεχιζουμε την οργανωση του νεου νοικοκυριου, με διευθετηση των προσωπικων αλλα και των οικειακων ειδων ενω παραλληλα ετοιμαζουμε τα επομενα βηματα για να αρχισουμε να βαζουμε κανενα "φασουλι στο σακουλι", που έχει σχεδον αδειάσει, λογω των εξοδων της μετακομισης και των ταξιδιων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου