Hμέρα δέκατη ένατη

Η μερα θυμιζει φθινοπωρο...αρκετα δυνατος ανεμος αλλα πολυ λιγη βροχη. Στο δρομο για το σχολειο ειδαμε το ουρανιο τοξο που μολις ειχε εμφανιστει και δεν χασαμε την ευκαιρια να το καταγραψουμε.




Σημερα ηταν η μερα του τρυγου. Τα σταφυλια ειναι πεντανοστιμα αλλα ηταν τοσα πολλα που αναγκαστηκαμε να τα κανουμε μουστο και κατεληξαν σε μουσταλευρια (οχι οτι δεν μας αρεσει κι ετσι).

Το παλιο σπιτι του παππου στο χωριο ειναι παραμελημενο εδω και χρονια. Εχει μεινει μοναχο του να παλευσει με τις βροχες και τους ανεμους. Ενα μερος του εχει γκρεμιστει. Το αλλο μισο στεκει λαβωμενο και περιμενει το μοιραιο...
Δυστυχως δεν εχω δυνατοτητα να το σωσω κι ειναι λυπηρο, αν σκεφτουμε οτι χτιστηκε το 1870. Το γεγονος οτι εμεινε ακατοικητο για χρονια δεν ειναι επαρκης δικαιολογια για την καταληξη του. Σκεφτομαι πως ετσι δειχνουμε ποσο λιγο σεβασμο τρεφουμε για ενα κτισμα του παρελθοντος, που μας διδασκει ακομα και σημερα , μεσω των απλων υλικων με τα οποια χτιστηκε, ποσο πιο φιλικα προς τον ανθρωπο ηταν τα οικήματα πριν την επελαση του τσιμεντου...Και μονο γιαυτο το λογο θα άξιζε να διατηρηθει, αλλα δεν υπαρχει βουληση απο τους αμεσα ενδιαφερομενους...

Προσπαθησα σημερα να αρχισω την επιδιορθωση του εξωτερικου πετρινου μαντροτοιχου που εχει διαλυθει σε καποια σημεια του. Μαζεψα οσες περισσοτερες σκορπισμενες πετρες γινοταν για να γινει η επανατοποθετηση τους στο τοιχειο. Δεν εχω ακομα καταληξει με ποιο τροπο θα τις κολλησω. Εχει αρκετη δουλιτσα παντως...

Η ροδια στον κηπο του παλιου σπιτιου χρειαζοταν λιγο κλαδεμα, που εγινε σημερα και παραλληλα καθαριστηκε λιγο η περιμετρικη περιοχη του σπιτιου, απο καθε λογης σκουπιδιων και μπαζων...Ακομα ειναι η αρχη βεβαια μεχρι να ξαναγινει επισκεψιμος , τουλαχιστον ο κηπος του.

Ημέρα δέκατη όγδοη

Το φθινοπωρο τυπικα έχει κανει το ντεμπούτο του για το 2011 με μια "ξεγυρισμένη" μπόρα που πότισε το χώμα και δρόσισε και τις πέτρες...μονο που εμεις απουσιάζαμε από την πανηγυρική του αυτή εμφάνιση! μετα απο δυο μήνες πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας επίσκεψη στα "πατρια" εδάφη της Αττικής και αγναντέψαμε το φαληρικο κόλπο μαζί με άλλα κόλπα γύρω απο το μουσείο Μπενάκη.

Εκεί απολαύσαμε την έκθεση ζωγραφικής του Μανώλη Χάρου με θέμα τους μύθους του Αισώπου σε μια πολυτιμη εικαστικη συνάντηση για τα παιδια, οπου η κόρη μας πέρασε πολύ όμορφα και δημιουργικα. Η αλήθεια ειναι πως τετοιου ειδους εκδηλωσεις άπουσιαζουν απο την περιοχή μας και οχι μόνο όσες απευθυνονται στα παιδια αλλά και για ενηλικους. Ετσι γίνεται αναγκαστική η φυγή προς το  "κλεινον άστυ" για να παρουμε την απαραίτητη δόση μας ΚΚ (κουλτουρας, καυσαερίου). Το ζήτημα είναι πως θα καταφερουμε να φερουμε το πρωτο Κ στην περιοχή μας. Ανεξαρτητα απο οτι συμβαινει παντως το θεμα πολιτισμος στην επαρχια επαφιεται σε ελαχιστες μειοψηφιες που προτεινουν και πολυ λιγους που ακολουθουν. Οποτε το εργο μας ειναι εξαιρετικα δυσκολο αλλα οχι και ακατορθωτο...Το μελλον προβλεπεται παντως συναρπαστικο γιατι ειναι πραγματικη προκληση να καταφερεις να προσελκυσεις ανθρωπους ολων των ηλικιων σε πολιτιστικες δρασεις.

Οσο διαστημα ομως λειπαμε, η σκηνή μας στην παραλια ήταν και ειναι ακομα στημενη, αναμενοντας ισως καποιους τολμηρους επισκεπτες του φθινοπωρου για όψιμες χαλαρες διακοπες...(το ποδήλατο δανείζεται).
Ετσι κι αλλιως το φρη καμπινγκ είναι ενα ολοκληρο κίνημα και χρειαζεται κατασκηνωτες που σεβονται το χωρο και δεν συνωστιζονται ολοι μαζι σαν τα προβατα στα μεσα του Αυγουστου. Υπαρχουν εναλλακτικες και μια απο αυτες εχουμε την τυχη να βρισκεται σχεδον διπλα στο σπιτι μας. Διακοπες για λιγους και εκλεκτους!


Το φαινόμενο της εποχης αποτελούν τα λευκά κρινάκια Pancratium maritimum (τα μοναδικά άνθη που έχουν τη χάρη να φυτρώνουν μέσα στην άμμο) και ομορφαίνουν την έτσι κι αλλιώς πανέμορφη ακρογιαλιά της περιοχής μας.

Και για φινάλε της ημέρας, κερνάμε πεντανόστιμα φρέσκα λαχταριστά και γλυκά σύκα, κατευθείαν απο το δέντρο που μεγαλώνει δίπλα στην ακρογιαλια...

Ολα αυτα τα "συναρπαστικά" συμβαινουν γύρω μας. Αναμείνατε για νεώτερα σύντομα, εκτος αν αποφασισετε να μας επισκεφτειτε για να πάρετε τη "δοση" σας από ΗΚ (ηρεμία, καλοπεραση)...

Hμέρα δέκατη έβδομη

Εχει περάσει σχεδον εναμιση μηνας απο την ημερα που εγκατασταθηκαμε στο νεο μας σπιτικο, αλλα ουτε μια μερα δεν περασε χωρις να κανουμε κατι για να βελτιωσουμε τις συνθηκες του αμεσου περιβαλλοντος μας, του χωρου δλδ που μας θα μας φιλοξενει για χρονια... Ετσι παρα τα διαλειμματα για χαλαρωση στην παραλια με τους φιλους μας, που μας επισκεφτηκαν απο μακρυα,

καταφεραμε τελικα να ψιλοφτιαξουμε το χωρο της κουζινας του σπιτιου με την τοποθετηση καποιων απαραιτητων επιπλων. Ετσι σε λιγο καιρο αναμενεται οτι θα αναλαβει δραση η "σεφ" της οικογενειας και θα μας χαρισει τα γευστικοτητα γλυκισματα και σνακ που εχουμε επιθυμησει. Και γνωριζω πως υπαρχει και το κοινο των φαν που αναμενουν επαναδραστηριοποιηση της.

Το φθινοπωρο μπηκε και επισημα σημερα, χωρις ομως κατι να θυμιζει την αλλαγη αυτη. Η θαλασσα ειναι το ιδιο ελκυστικη οπως στις αρχες Αυγουστου, ισως μονο η γρηγοροτερη ελευση της νυχτας ειναι το μονο στοιχειο που εχει αλλαξει. Ο κοσμος πηγαινοερχεται ακομα στις παραλιες και τα εστιατορια ειναι σχεδον γεματα καθε βραδυ.

Εχουμε αρκετες ιδεες για να κανουμε τον χειμωνα που ερχεται πιο ανεκτο εδω στην εξοχη και ελπιζουμε να βρουμε συμπαραστατες για να τις υλοποιησουμε. Ηδη υπαρχει αρκετο ενδιαφερον και αναμενουμε να αυξηθει.