Hμέρα εικοστή

Το φθινόπωρο έκανε αισθητή την παρουσία του τις τελευταίες τρεις ημέρες. Οι σταγόνες της βροχής ανακούφισαν το στεγνό χώμα και τώρα τα πρώτα χορταράκια σιγά σιγά αρχίζουν να ξεπροβάλλουν μέσα από τη γη. Οι δουλειές που έπρεπε να γίνουν ήταν αρκετές και μπορώ να ομολογήσω πως προλάβαμε την ίστατη στιγμή να μαζέψουμε τα τελευταία σταφύλια από τα αμπέλια.  Δώσαμε αρκετά σε συγγενείς και γείτονες αλλά ήταν τόσο μεγάλη η ποσότητα που αναγκαστικά τα υπόλοιπα έγιναν μούστος.Οι μουσταλευριές είχαν την τιμητική τους, τόσο η κλασσική όσο και η ωμοφαγική με σπόρους chia.

Οσο οι εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομικής κρίσης μας αγγίζουν, άλλο τόσο μας αγγίζει και η γή που απλόχερα μας δίνεται για να αισθανθούμε λίγη από την κρυμμένη της γοητεία, που μεταφράζεται σε μπόλικο σκάψιμο και περιποίηση των φυτών που φιλοξενεί. Ολα εδώ έχουν την αξία τους και δεν υπάρχει κανένα χρηματιστηριο στον κόσμο να αποτιμήσει την άμεση και καθημερινή επαφή με την ίδια τη φύση. Είναι ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο που πραγματικά μας αφήνει κατάπληκτους για το γεγονός πως μπορούσαμε να ζούμε τόσο καιρό, χωρίς την ευεργετική αυτή καθημερινή επαφή με τα δημιουργήματα, τα παιχνιδίσματα αλλα και τις "τσαχπινιές" της φύσης. 

Αφού λοιπόν, συλλέξαμε και τους πρώτους καρπούς της ροδιάς (που κλαδεύτηκε ελαφρώς) , ταυτόχρονα μαζέψαμε και συγκεντρώσαμε όσα από τα ξερά σύκα είχαν απομείνει κάτω από τα δέντρα. Αυτά προορίζονται για την παρασκευή νοστιμότατων παστελιών με ξηρούς καρπούς, για το χειμώνα.

Τα σύκα είναι μια από τις πιο πλήρεις τροφές και τα παστέλια που φτιάχνουμε με αυτά , ειδικά όσα έχουν κατι περίεργα μυρωδικά της ανατολής, σε πάνε σε γευστικούς παραδείσους, για να μην αναφερθούμε στην ενέργεια που μας δίνουν τα συστατικά τους.

Ετσι πέρασαν οι μέρες και ήρθαν τα πρωτοβρόχια. Και πάλι καταφέραμε να σπέιρουμε μια ποσότητα σπόρων από ψυχανθή στο περιβολάκι του παλιού σπιτιού στο χωριό, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και τώρα αναμένουμε τη βλάστηση.

Η σπορά έγινε με τη μέθοδο φυσικής καλλιέργειας με μικρούς σβώλους από αργιλόχωμα που κοσκινήστηκε και ανακατεύτηκε με τους σπόρους. Ηταν φυσικά η πρωτη φορά που δοκιμάζουμε αυτόν τον τρόπο σποράς σε δική μας καλλιέργεια. Θα έχει σίγουρα πολύ ενδιαφέρον το αποτέλεσμα και θα αναμένουμε με αγωνία. Παράλληλα ετοιμάζουμε και τη σπορά στον υπό διαμόρφωση κήπο δίπλα στο σπίτι μας. Εδώ θα δοκιμάσουμε μια διαφορετική μεθοδο φύτευσης που μάθαμε από τη φιλοσοφία της διαρκούς καλλιέργειας (Permaculture). Οτι προκύψει θα καταγραφεί με τα στοιχεία του για μελλοντική αναφορά. Κλείνουμε τη σύντομη αυτή παρουσίαση των δραστηριοτήτων μας,  με δυό φωτογραφίες από την αναβασή μας στη θέση του τοπικού παλαιόκαστρου, που έχει να επιδείξει τώρα πια, μόνο τα ερειπιά του.