Νέα Σμύρνη - Οκτώβριος 2014
Μια ανάσα απο το Π. Φάληρο, δυο απο το κέντρο της Αθήνας και μερικά λαχανιάσματα απο την Πλύτρα. Το προσωρινό μας διαμέρισμα, ευγενική χορηγία της πολύ καλής οικογενειακής φίλης, ήταν το ιδανικό κρυσφηγετο μετά την απόδραση μας απο την επαρχία. Αν θέλεις να κρυφτείς κάπου μετά τη συγκομιδή των τελευταίων κρεμμυδιών απο το χωράφι, αυτό ειναι το ιδανικό μέρος. Οκτώβριος μήνας και φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας. Είμαστε παρόντες για τρίτη συνεχόμεη χρονιά με τη φυσική μας παρουσία, αλλά το πνεύμα μας ταξιδεύει ήδη στον επόμενο προορισμό. Αδημονία, λαχτάρα για το άγνωστο (τι θυμηθηκα τωρα... με τη Λαχτάρα...εναν αλλο φίλο που την "εκανε" απο τη χώρα μετα την αποτυχημενη του απόπειρα να γυρίσει ταινία μεγάλου μήκους με αυτόν ακριβώς τον τίτλο), το νέο, την περιπέτεια του ταξιδιού, την διαδικασια προετοιμασίας, τα αναπάντεχα γεγονότα (βλ. καθυστέρηση έκδοσης βίζας) και πολυ, μα πολύ καλή διάθεση..σε βαθμό υστερίας (οποιος εχει παιδιά καταλαβαίνει τι εννοω). Νέο σχολείο, νέοι δάσκαλοι, νέοι συμμαθητές, νέες φιλίες; Δεν ξέρω πραγματικά, αν μέσα σε 30 μέρες μπορούν να δημιουργηθούν νέες φιλίες, που κρατάνε στο χρόνο, ειδικά όταν θυμάμαι τις λιγοστές εβδομάδες που πέρασα σε παιδικές θερινές κατασκηνώσεις, μαζί με παιδιά που δεν ξανασυνάντησα ποτέ. Ισως κάπως έτσι να συμβαίνει. Όλοι επιθυμούμε ένα μέρος να λουφάξουμε ή να αράξουμε, να νοιώθουμε καταφυγή και να ξέρουμε οτι οι φίλοι μας είναι εκεί και μας περιμένουν. Ίσως να μη μας σκέφτονται καθημερινά, μέσα στην τριβή της καθημερινότητας, όμως είναι ωραίο να γνωρίζεις οτι κάπου υπάρχει κάποιος που θα νοιώσει όμορφα όταν μάθει τα νέα σου.
Το πάρτυ γενεθλίων της κόρης αποτελεί την τέλεια αφορμή για ένα αποχαιρετηστήριο συναπάντημα και πολλά αγαπητά πρόσωπα είναι παρόντα. Τα παιδιά διασκεδάζουν με το ψυχαγωγικό πρόγραμμα (γενναιόδωρη προσφορά της οικοδέσποινας που φιλοξένησε στον χώρο της το πάρτυ) σαν να πρόκειται να μην ξημερώσει ποτέ. Το κέφι έχει φτάσει στο απογειό του όταν τα μανίκια μας, βουτηγμένα στη γενέθλια τούρτα, κουνιουνται στο ρυθμό της μουσικής. Οι φιλενάδες και οι φίλοι είναι εδώ για τη μικρή Μελίνα και για εμας αρκεί ενα πέρασμα απο κάποιους βιαστικούς για μια ανταλλαγή ευχών και όλα κυλάνε φυσιολογικά. Η σκέψη μας τρέχει στο αναμενόμενο ταξίδι και στο νέο μέρος που θα στήσουμε τη φωλίτσα μας για λίγο ή για περισσότερο, κανείς μας δεν ξέρει με σιγουριά. Όλα μοιάζουν τόσο ρευστά και άπιαστα που τελικά γίνονται μέρος τη αφηγησής μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, σαν να πρόκειται για το ύστατο τρόπο καταγραφής τους στο θυμικό μας. Η μελλοντική μας πορεία ως οικο-γένεια είναι επι του πιεστηρίου...
Μια ανάσα απο το Π. Φάληρο, δυο απο το κέντρο της Αθήνας και μερικά λαχανιάσματα απο την Πλύτρα. Το προσωρινό μας διαμέρισμα, ευγενική χορηγία της πολύ καλής οικογενειακής φίλης, ήταν το ιδανικό κρυσφηγετο μετά την απόδραση μας απο την επαρχία. Αν θέλεις να κρυφτείς κάπου μετά τη συγκομιδή των τελευταίων κρεμμυδιών απο το χωράφι, αυτό ειναι το ιδανικό μέρος. Οκτώβριος μήνας και φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας. Είμαστε παρόντες για τρίτη συνεχόμεη χρονιά με τη φυσική μας παρουσία, αλλά το πνεύμα μας ταξιδεύει ήδη στον επόμενο προορισμό. Αδημονία, λαχτάρα για το άγνωστο (τι θυμηθηκα τωρα... με τη Λαχτάρα...εναν αλλο φίλο που την "εκανε" απο τη χώρα μετα την αποτυχημενη του απόπειρα να γυρίσει ταινία μεγάλου μήκους με αυτόν ακριβώς τον τίτλο), το νέο, την περιπέτεια του ταξιδιού, την διαδικασια προετοιμασίας, τα αναπάντεχα γεγονότα (βλ. καθυστέρηση έκδοσης βίζας) και πολυ, μα πολύ καλή διάθεση..σε βαθμό υστερίας (οποιος εχει παιδιά καταλαβαίνει τι εννοω). Νέο σχολείο, νέοι δάσκαλοι, νέοι συμμαθητές, νέες φιλίες; Δεν ξέρω πραγματικά, αν μέσα σε 30 μέρες μπορούν να δημιουργηθούν νέες φιλίες, που κρατάνε στο χρόνο, ειδικά όταν θυμάμαι τις λιγοστές εβδομάδες που πέρασα σε παιδικές θερινές κατασκηνώσεις, μαζί με παιδιά που δεν ξανασυνάντησα ποτέ. Ισως κάπως έτσι να συμβαίνει. Όλοι επιθυμούμε ένα μέρος να λουφάξουμε ή να αράξουμε, να νοιώθουμε καταφυγή και να ξέρουμε οτι οι φίλοι μας είναι εκεί και μας περιμένουν. Ίσως να μη μας σκέφτονται καθημερινά, μέσα στην τριβή της καθημερινότητας, όμως είναι ωραίο να γνωρίζεις οτι κάπου υπάρχει κάποιος που θα νοιώσει όμορφα όταν μάθει τα νέα σου.
Το πάρτυ γενεθλίων της κόρης αποτελεί την τέλεια αφορμή για ένα αποχαιρετηστήριο συναπάντημα και πολλά αγαπητά πρόσωπα είναι παρόντα. Τα παιδιά διασκεδάζουν με το ψυχαγωγικό πρόγραμμα (γενναιόδωρη προσφορά της οικοδέσποινας που φιλοξένησε στον χώρο της το πάρτυ) σαν να πρόκειται να μην ξημερώσει ποτέ. Το κέφι έχει φτάσει στο απογειό του όταν τα μανίκια μας, βουτηγμένα στη γενέθλια τούρτα, κουνιουνται στο ρυθμό της μουσικής. Οι φιλενάδες και οι φίλοι είναι εδώ για τη μικρή Μελίνα και για εμας αρκεί ενα πέρασμα απο κάποιους βιαστικούς για μια ανταλλαγή ευχών και όλα κυλάνε φυσιολογικά. Η σκέψη μας τρέχει στο αναμενόμενο ταξίδι και στο νέο μέρος που θα στήσουμε τη φωλίτσα μας για λίγο ή για περισσότερο, κανείς μας δεν ξέρει με σιγουριά. Όλα μοιάζουν τόσο ρευστά και άπιαστα που τελικά γίνονται μέρος τη αφηγησής μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, σαν να πρόκειται για το ύστατο τρόπο καταγραφής τους στο θυμικό μας. Η μελλοντική μας πορεία ως οικο-γένεια είναι επι του πιεστηρίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου