Ζούμε σε ένα σπίτι με τους θησαυρούς του Αλί Μπαμπά κρυμμένους σε κάθε σπιθαμί του. Αρχαίο οίκημα που κτίστηκε τη χρονιά που έγινε η πρώτη κινηματογραφική προβολή. Σημαδιακό; Καλοστεκούμενο όμως, με την κλασσική βικτωριανή (ή εδουαρδιανή; ) αρχιτεκτονική εξωτερικά. Το εσωτερικό του μετά την ανακαίνιση έγινε αγνώριστο. Τα παράθυρα του ισογείου μένουν να αλλαχτούν για να επιτυγχάνεται καλύτερη μόνωση, αλλά κατά τα άλλα είναι πολύ ευχάριστο ως περιβάλλον και φιλοξενεί άνετα την οικογένεια μας μαζί με την οικογένεια των ιδιοκτητών. Όμως, οι θησαυροί που λέγαμε είναι η συλλογή των μουσικών οργάνων. Από πιάνο και κιθάρα μέχρι σαντούρι και γουκαλίλι. Φλογέρες, φυσαρμόνικες και κρουστά συμπληρώνουν το παζλ...
Σε αυτό το περιβάλλον δεν μεπορεί να αντισταθείς. Ξεκίνημα με εκμάθηση γιουκαλίλι δύο χορδών που ακόμη παίζει- δυο ώρες τη μέρα εξάσκηση. Ο χρόνος κυλά πολύ αργά, ίσως επειδή σκοτινιάζει νωρίς και η αίσθηση που έχουμε μέχρι να έρθει η ώρα του ύπνου είναι μιας βαδύτητας που αγκαλιάζει το είναι μας, εξωτερικά και εσωτερικά. Το τραπέζι της κοινόχρηστης κουζίνας μεταμορφώθηκε σε πάγκο εργασίας, όπου κάθε λογής χειροτέχνημα παίρνει μορφή από τα χέρια της Βερόνικας και της Μελίνας. Η συλλογή από ζωάκια, λουλουδάκια και φρουτάκια αυξάνεται καθημερινά. Ευτυχώς που κάποια πουλήθηκαν και μας άδεισαν το χώρο, εκτός βέβαια απο το γεγονός της τροφής που μας έδωσαν, με τα εσοδά τους...
Worcester
22/12/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου