Πέρασε ο καιρός κι ήρθε ο κόσμος μας αλλιώς!

Δυο χρονια!
 Ναι , περασαν ηδη 24 μηνες απο την ημερα που μετοικησαμε οικογενειακως απο την Αθηνα στη φιλοξενη Λακωνικη γη. Δεν ξερω ποσα γεγονοτα περσαν διχως καταγραφη , καθως το μονο που μας απασχολουσε ηταν και παραμενει η επιλυση του βιοποριστικου ζητηματος. Μετα απο 24 μηνες, δεν θα μπορουσα να καταληξω σε μια θετικη απαντηση σε αυτο.  Υπήρξαν πολλα γεγονοτα που μας απετρεψαν απο το ιδανικο ξεκινημα, καθε αλλο μαλιστα, αλλα οι δυσκολιες μας χαλυβδωνουν και μας αναγκαζουν να δινουμε καθε μερα κατι παραπανω απο τις ψυχικες και φυσικες μας δυναμεις,  προκειμενου να ανταπεξελθουμε στις αυξημενες απαιτησεις των καιρων...

Η αγροτικη ζωη , για οσους δεν εχουν την εμπειρια, ειναι καθε αλλο παρα ευκολη ή προσιτη. Το θέμα ειναι οτι διχως οργανωμενο πλανο και συγκροτημενη τακτική, ολα τα ζητηματα που εχουν να κανουν με το θεμα της αυταρκειας, παγιδευονται μεσα στην αυτοαναφορικοτητα. Με λιγα λογια, αν δεν εισαι αποφασισμενος να αφιερωσεις ενα μεγαλο μερος του χρονου σου στις καλλιεργητικες φροντιδες, η αποτυχια "φλερταρει"  με το οραμα σου...Οπως λεει και η παροιμια "αν δεν σπασεις αυγα, ομελετα δεν εχεις", οποτε ειμαστε σε καλο δρομο οσον αφορα την αυταρκεια, χωρις ομως μεχρι στιγμης να την εχουμε επιτυχει σε μεγαλο ποσοστο.

Ολα βαινουν καλως , η φυση μας προσκαλει καθημερινα να την αφουγκραστουμε κι εμεις σαν νεοσοι χελιδονιων, κανουμε τα πρωτα μας πεταγματα πανω απο τη φωλιτσα μας, που ευτυχως την βρηκαμε ετοιμη και δε χρειαστηκε να τη φτιαξουμε απο την αρχη. Χωρις αυτο να σημαινει οτι παραιτουμαστε απο την αναζητηση ποιοτικοτερης και περισσοτερο εναρμονισμενης με το φυσικο περιβαλλον μας, αλλα αυτο ειναι ενα θεμα που προς το παρον ανηκει στο μελλον...

Τα λιγοστα απογευματα που μας μενουν για οικογενειακη συναθροιση, μιας και ολη την ημερα ειμαστε ο καθενας απασχολημενος με τις υποχρεωσεις που ειναι αναγκαιες, μιλαμε για το μελλον , σα να ειναι μια κατασταση που βιωνουμε αυτην τη στιγμη. Σχέδια για ταξιδια, εργαστηρια που θα θελαμε να διοργανωσουμε (ο καθενας στο ειδος του) και μια νοσταλγια για το αγνωστο που μας περιμενει. Νοσταλγια και οχι αγωνια... μιας και το αυριο φανταζει εφαμιλλο μιας ομορφης και ανεγγιχτης παραλιας στον Λακωνικο κολπο ,  που μας περιμενει να την εξερευνησουμε, με αυτοσυγκρατηση και ηρεμη αδημονια...

Μεσα απο αυτην τη διαδικασια, "γεννηθηκε" και η ιδεα για το "Σπιτι στο Χωριο" . Μια προταση, που ακομα επεξεργαζομαστε αλλα δεν δισταζουμε να κοινοποιησουμε, καθως αποτελει το στιγμα μας για αυτο το καλοκαιρι, οπου ολα γυρω μας κινουνται σε πιο ραθυμους ρυθμους και μπορουν να μας προσεγγισουν ευκολοτερα, οι ενδιαφερομενοι να συμμετεχουν σε αυτο το εγχειρημα οικοαυτάρκειας.
Ελπιζουμε και ευελπιστουμε πραγματικα, αυτη η προταση να ειναι μονο η αρχη για ενα νεο κυκλο στη ζωη μας! φτανει να βρει τους καταλληλους αποδεκτες!